Thursday 17 January 2019

भारतातून सोमवारी सुपरमूनचे दर्शन





सोमवार, २१ जानेवारीला खग्रास चंद्रग्रहण होणार आहे. या वेळी ब्लडमून, सुपरमून आणि वुल्फमूनचे दर्शनही होणार आहे. खग्रास चंद्रग्रहण आणि ब्लडमूनचे दर्शन भारतातून होणार नाही; परंतु त्या रात्री सुपरमूनचे दर्शन भारतातून घेता येणार असल्याची माहिती पंचांगकर्ते आणि खगोल अभ्यासक दा. कृ. सोमण यांनी दिली.

पौष पौर्णिमेला, सोमवारी सकाळी ९ वाजून ४ मिनिटांपासून दुपारी १२ वाजून २१ मिनिटांपर्यंत हे खग्रास चंद्रग्रहण होणार आहे; परंतु या वेळी चंद्रबिंब आपल्या दृश्य आकाशात नसल्याने हे चंद्रग्रहण भारतातून दिसणार नाही. हे खग्रास चंद्रग्रहण मध्य पूर्व देश, आफ्रिका, युरोप, अमेरिका, ओसेनिआ आणि रशियाचा पूर्वभाग येथून दिसणार आहे. या ठिकाणाहून ब्लडमून, सुपरमून आणि वुल्फमून यांचे दर्शन होणार आहे. पौर्णिमेच्या दिवशी चंद्र पृथ्वीच्या जवळ आला, तर चंद्रबिंब आकाराने १४ टक्के मोठे आणि ३० टक्के जास्त प्रकाशित दिसते. या चंद्राला 'सूपरमून' म्हणतात. या वेळी चंद्र पृथ्वीपासून तीन लाख, ५७ हजार, ३४२ किमी. अंतरावर येणार आहे. नव्या वर्षातील पहिल्या पौर्णिमेच्या चंद्राला 'वुल्फमून' असे म्हणतात. 

भारतातून खग्रास चंद्रग्रहण दिसणार नसले तरी 'सुपरमून'चे दर्शन आपल्याला होणार आहे. २१ जानेवारीला चंद्र सायंकाळी ६.३९ वाजता पूर्वेला उगवेल आणि रात्रभर आकाशात दर्शन देऊन, दुसऱ्या दिवशी सकाळी ८.१२ वाजता मावळेल. त्या रात्री सुपरमून म्हणजे मोठे आणि जास्त तेजस्वी चंद्रबिंब साध्या डोळ्यांनीही पाहता येईल. भारतातून दिसणारे खंडग्रास चंद्रग्रहण १६ जुलैला होणार आहे. तसेच, सुपरमून दिसण्याचा योग पुन्हा याचवर्षी माघ पौर्णिमेच्या रात्री १९ फेब्रुवारीला येणार असल्याचेही सोमण यांनी सांगितले. 



सुपरमून म्हणजे नेमके काय ? हा फरक पुढिल छायाचित्रावरुन स्पष्ट व्हावा.




माहिती सौजन्य  : www.esakal.com




छायाचित्रे : आन्तरजालावरुन साभार  

Tuesday 28 February 2012

खगोलप्रेमींसाठी ज्ञानाचा खजिना - हबल


आज इंटरनेटवर खगोलविषयक इतक्या वेबसाइट्स उपलब्ध आहेत की आपण घरबसल्या ज्ञानाचा महासागरात डोकावून पाहू शकतो या सर्व वेबसाइट्समध्ये अग्रेसर म्हणून 'हबल' (http://hubblesite.org/) या संकेतस्थळाचे नाव घ्यायला लागेल.जगातील सर्वोत्तम वेबसाइट्स मध्ये या वेबसाइटची गणना होते या वेबसाइट वर उपलब्ध असलेल्या काही ठळक सुविधा आपण आता पाहणार आहोत.

न्यूज सेंटर : यामध्ये आपण खगोलशास्त्रातील अतिशय ताज्या घडामोडींचा थोडक्यात आढावा घेऊ शकतो तसेच त्या आपण फेसबुक व ट्विटरवर शेअरसुद्धा करू शकतो व याचे वैशिष्ट म्हणजे आपण यावर १९९० पासूनची कोणतीही बातमी अतिशय सविस्तर वाचू शकतो व त्यांच्या न्यूजलेटर साठी मोफत सभासद होऊ शकतो.


गॅलरी : यामध्ये आपण हबल टेलीस्कोपने टिपलेल्या अतिशय दुर्मिळ छायाचित्रांचा आनंद लुटू शकतो ही छायाचित्रे अतिशय दुर्मिळ तर आहेत तसेच ही छायाचित्रे बघताना खरेखुरे विश्व आपल्यापुढे येऊन राहते.ही सर्व चित्रे आपण डाउनलोडसुद्धा करू शकतो.
          चित्रांबरोबरच येथे विडिओदेखील डाउनलोड करण्याची सोय आहे हे सर्व विडिओदेखील अतिशय दुर्मिळ व खरेखुरे वाटणारे आहेत.

आभासी खगोल सहल हाही यातील एक अतिशय उत्कृत्ठ दुवा आहे यातून आपण तारे , ग्रह अनुभवू शकतो.

हबल डिस्कव्हरीज :  यात हबल टेलीस्कोपने केलेल्या निरीक्षणातून काढलेले काही निष्कर्ष व कल्पना आहेत तसेच खगोलशास्त्रातील अतिशय किचकट अशा संकल्पना देखील येथे समजावून सांगितलेल्या आहेत व त्याबद्दलच्या योग्य त्या लिंकसुद्धा दिल्या आहेत.

एक्स्प्लोर अस्ट्रोनॉमी : हा मला आवडलेला सर्वोत्तम दुवा आहे यात आपण खगोलशास्त्राविषयी जगभर चालणाऱ्या टी.व्ही. कार्यक्रमांचे विडिओ पाहू शकतो तसेच एखाद्या टेलीस्कोपप्रमाणे संपूर्ण विश्वाची सहल करू शकतो त्याबरोबर वेगवेगळ्या दिवसांचे आकाश पाहू शकतो याचबरोबर काही सॉफ्टवेअरमध्ये हबलला अ‍ॅड करू शकतो.

एज्युकेशन अ‍ॅण्ड म्युझियम : हा विद्यार्थांसाठी सर्वोत्तम दुवा आहे.येथे अतिशय बेसिक संकल्पना समजावून सांगितलेल्या आहेत.

तसेच ही साईट कशी बघायची यासाठी पण वेगळा दुवा आहे.

अशी ही साईट प्रत्येक खगोलप्रेमीने आवर्जून बघावी व आपला प्रतिसाद कळवावा. 






 




Thursday 2 February 2012

कृष्णविवरे (Black Holes) म्हणजे काय ?











खगोलशास्त्र हा एक असा विषय आहे की, ज्याचा संपूर्ण अभ्यास करायचा म्हणटला तरी आपले संपूर्ण आयुष्य कमीच पडेल.हा विषय दिसायला अतिशय सोपा वाटत असला तरी त्याचा अभ्यास करणे व खगोलज्ञान आत्मसात करणे हे इतके सोपे नाही.त्यामुळेच माझ्याजवळील तुटपुंजे खगोलज्ञान मी आपल्याला 'खगोल भ्रमंती' या मालिकेतून देण्याचा प्रयत्न करणार आहे.या मालिकेत दर रविवारी एक असे लेख प्रकाशित होतील.जे या ब्लॉगचे सदस्य आहेत त्यांना हे लेख ई-मेलने पाठवण्यात येतील.आज या मालिकेचा शुभारंभ मी 'कृष्णविवरे'या लेखाने करत आहे.
'कृष्णविवरे' हा शब्द आपण बऱ्याच वेळेला ऐकत असतो पण 'कृष्णविवरे' म्हणजे नक्की काय ? ते कसे असतात ? इत्यादी प्रश्न आपल्याला पडत असतात. खगोलशास्त्रज्ञ स्टीफन हॉकिंग यांनी आपल्या 'A Brief history of time' या पुस्तकात तसेच डॉ.नारळीकरांनी 'आकाशाशी जडले नाते' या पुस्तकात 'ब्लॅक होल' विषयी लिहिले आहे.हे सर्व मी आपल्याला थोडक्यात पण समजावून सांगणार आहे.
'कृष्णविवर' या संकल्पनेचा उगम अगदी अलिकडच्या काळातील आहे. खरेतर याविषयी संशोधन हे १७व्या शतकापासून चालू होते. मात्र या गोष्टीला अमेरिकन शास्त्रज्ञ जॉन व्हीलर याने १९६९ मध्ये हे नाव सुचवले. पूर्वीच्या त्या काळी प्रकाशाचा वेग हा अनंत आहे,त्यामुळे गुरुत्वाकर्षण त्याचा वेग कमी करू शकणार नाही असे लोकांना वाटत होते.पण प्रकाशाचा वेग हा मर्यादित आहे हे रोमरने सिद्ध केले. त्यामुळे संशोधकांना गुरुत्वाकर्षणाचा परिणाम महत्त्वपूर्ण वाटू लागला. याच गोष्टीवर आधारीत एक शोधनिबंध, इंग्लिश संशोधक जॉन मिशेल याने १७८३ साली लंडन येथे प्रसिद्ध केला. त्यात त्याने असे माडले की, तारा भरपूर वस्तुमानाचा आणि भरीव असेल, तर त्याचे गुरुत्वाकर्षण क्षेत्र इतके प्रभावी असेल की प्रकाश त्यातून सुटू शकणार नाही म्हणजे ताऱ्याच्या पृष्ठभागावरून काही प्रकाश बाहेर पडलाच, तर तो फारसा पुढे जाण्याआधीच ताऱ्याचे गुरुत्वाकर्षण त्याला परत ओढून आणेल.या प्रकारचे तारे मोठया संख्येने असले पाहिजेत असा मिशेलचा प्रस्ताव होता. यावरून कृष्णविवराची व्याख्या अशी करता येईल , ' ज्या वस्तूंचा प्रकाश आपल्यापर्यंत न पोचल्यामुळे जरी ते आपल्याला दिसले नाहीत तरी त्यांचे गुरुत्वाकर्षण आपल्याला जाणवते, अशा वस्तूंनाच 'कृष्णविवरे' असे म्हणतात.
पण १९व्या शतकात लोकांना प्रकाश हा लहरींच्या स्वरूपात असतो असे वाटू लागले त्यामुळे मिशेलच्या या प्रस्तावाला काहीच अर्थ उरला नाही कारण प्रकाशलहरींवर गुरुत्वाकर्षणाचा काही परिणाम होत नाही असेसुद्धा भाकीत काही संशोधकांनी केले. मात्र या सर्व कल्पनांना आईनस्टाइनने १९१५ मध्ये व्यापक सापेक्षता सिद्धान्त मांडून पूर्णविराम दिला त्याचबरोबर प्रकाश हा लहारीस्वरूप व कणस्वरूपही असू शकतो हे संशोधकांना २०व्या शतकात कळले.मात्र तरीही मिशेलच्या या प्रस्तावाचा गंभीर विचार करायला बराच वेळ जावा लागला.
मात्र १९२० पर्यंत 'कृष्णविवर कसे तयार होते' याची थोडीशी कल्पना यायला लागली होती. ते आता आपण बघुया.कृष्णविवर कसे तयार होते हे कळण्यासाठी प्रथम आपल्याला ताऱ्यांचे जीवनचक्र समजावून घेतले पाहिजे.एक विशाल वायुमेघ स्वत:च्याच गुरुत्वाकर्षणाखाली ढासळायला सुरुवात होऊन ताऱ्याचा जन्म होतो.तो जसजसा आकुंचन पावतो , तसतशा वायुतल्या अणूंच्या एकमेकांशी होणाऱ्या टकरी अधिकाधिक संख्येने आणि अधिक वेगाने होऊ लागतात आणि वायू तापत जातो.अखेरीस वायू इतका तापतो की हायड्रोजनचे अणू एकमेकांवर आदळताच ते अलग होईनासे होतात;उलट त्यांचे संघटन होऊन हेलियम तयार होतो.या प्रक्रियेत खूप उष्णता बाहेर पडते व त्यामुळेच तारा चकाकतो.या अतिरिक्त उष्णतेमुळेच वायूचा दाब वाढत जाऊन अखेरीस गुरुत्वाकर्षणाच्या तोडीचा होतो आणि वायूचे आकुंचन थांबते.यानंतर काय होते हे समजण्यासाठी १९२८ पर्यंत वाट पाहावी लागली.
एक भारतीय पदव्युत्तर विद्यार्थी व थोर संशोधक सी.व्ही.रमन यांचे नातलग एस.चंद्रशेखर १९२७ च्या अखेरीस केंब्रिजला व्यापक सापेक्षतेतील तज्ज्ञ ब्रिटीश खगोलशास्त्रज्ञ सर आर्थर एडिंग्टन यांच्या हाताखाली अभ्यास करायला निघाले.भारतातून निघाल्यानंतर समुद्र प्रवासात चंद्रशेखरने एक गणित केले - सर्व इंधन संपल्यानंतर आपल्याच गुरुत्वाकर्षणाखाली स्थिर राहण्यासाठी तारा कितपत मोठा असावा ? त्यांची कल्पना अशी होती; तारा लहान होतो तेव्हा त्यातले पदार्थकण एकमेकांच्या अतिशय जवळ येतात. त्यामुळे पाउलीच्या मनाई तत्त्वानुसार त्यांच्या गती अत्यंत वेगवेगळ्या असायला पाहिजेत.याचा परिणाम ते कण एकमेकांपासून दूर जाण्यात होतो, आणि मनाई तत्त्वानुसार होणारे प्रतिकर्षण या दोन्हीमध्ये समतोल साधून तारा स्वत: चे आकारमान टिकवून ठेवू शकतो. त्याच्या पूर्वायुष्यात गुरुत्वाकर्षण आणि उष्णता यात साधलेल्या समतोलासारखाच आहे.
थोडक्यात, चंद्रशेखरच्या गणिताप्रमाणे सूर्याच्या वस्तुमानाच्या १.४४ पटीपेक्षा जास्त वस्तुमानाचा थंड झालेला तारा, स्वत:च्याच गुरुत्वाकर्षणाखाली टिकाव धरू शकणार नाही.या वस्तुमानालाच 'चंद्रशेखर मर्यादा'असे म्हणतात.या कल्पनेवर स्टीफन हॉकिंग यांनी सुमारे चार पाने लिहिली आहेत.ताऱ्याची आणखीही एक अंतिम स्थिती असू शकते,असे लॅन्डॉवने सिद्ध केले. या अंतिम स्थितीचा संबंध न्यूट्रॉन व प्रोटॉन यांच्यातला
प्रतिकर्षणाशी असतो. म्हणून त्यांना 'न्यूट्रॉन' तारे असे म्हणण्यात आले. १९६०च्या दशकात कृष्णविवराची व्याख्या करण्यात आली ती अशी की- सापेक्षता सिद्धांतानुसार प्रकशपेक्षा जास्त वेगाने काहीच जाऊ शकत नाही तेव्हा जिथून प्रकाशच बाहेर पडणे शक्य नाही तिथून दुसरे काहीच बाहेर पडू शकत नाही म्हणून एक घटनासमुच्च्य म्हणजेच अवकाश काळाचा एक विभाग असा निर्माण होतो की तिथून निघून दूरच्या निरिक्षकाकडे पोचणे शक्यच नाही.या विभागाला आता आपण कृष्णविवर असे संबोधतो.
बास, आता मी थांबतो या विषयावर अजून एक लेख लिहील म्हणतो.लेख आवडला का ? प्रतिक्रिया जरूर कळवा.हो, आणि एखाद्या संज्ञेचे स्पष्टीकरण हवे असल्यास ते पण सांगा.

Monday 30 January 2012

तार्‍यांमधील अंतर कसे मोजतात?

तार्‍यांमधील अंतर कसे मोजतात? आणि त्याची रचना कशी ओळखतात?

१.प्रकाश आला तरी तो किती जुना हे कसे ओळखतात?


प्रकाश किती जुना आहे
१ प्रकाशवर्ष = ९४,६०,००,००,००,००० कि.मी.
आता हे कसे काढले?

तर पृथ्वीपासून चंद्राचे अंतर मोजायचे झाल्यास ते किलोमीटरमध्ये साधारण ३,८४,००० कि.मी. होते. परंतू त्यापूढील अंतर (तार्‍यांचे) प्रचंड मोठे असल्याने ती किलोमीटरमध्ये मोजणे अशक्य होते. म्हणजे मोजले तरी ते आकलनाच्या दृष्टीने फारसे उपयोगी नसते. जसे पृथ्वीचे सूर्यापासूनचे अंतर साधारण १४,९५,९८,००० किलोमीटर इतके होते. अशी मोठी अंतरे किलोमीटरमध्ये मोजणे शक्य नसल्याने आणि गणनेच्या दृष्टीकोनातून गैरसोयीचे असल्यामुळे त्यासाठी 'खगोलीय एकक' (Astronomical Unit - A.U.) ही पद्धती वापरतात. खगोलीय अंतरे मोजण्याची एकके या लेखात अधिक माहिती मिळेलच. पण इथे अजून स्पष्ट करुन सांगतो.

एका सेकंदामध्ये प्रकाश २,९९,७९२.४५८ कि.मी. इतके अंतर पार करतो.
एका मिनिटामध्ये प्रकाश १,७९,८७,५४७.४८ कि.मी. इतके अंतर पार करतो.
एका तासामध्ये प्रकाश १,०७,९२,५२,८४८.८ कि.मी. इतके अंतर पार करतो.
एका दिवसामध्ये प्रकाश २५,९०,२०,६८,३७१.२ कि.मी. इतके अंतर पार करतो.
या वेगाने प्रकाश
एका वर्षामध्ये प्रकाश ९४,६०,००,००,००,००० कि.मी. इतके अंतर पार करतो.

आणि मुख्य म्हणजे प्रकाशाचा वेग हा सर्वत्र सारखा असतो. म्हणून हेच प्रमाण मानून लांब पल्ल्याची अंतरे मोजणे अधिक सोपे पडते. आता उदाहरणार्थ
पृथ्वी ते चंद्र हे अंतर ३,८५,००० किलोमीटर आहे. प्रकाशाच्या वेगाच्या गणितानुसार हे अंतर प्रकाश फक्त १.३ सेकंदात पार करतो.
तसेच सूर्य ते पृथ्वी हे अंतर १४९, ५९७, ८९० कि. मी. आहे. हे अंतर कापण्यास प्रकाश ८.६ मिनिटे एवढा वेळ घेतो.
तार्‍यांची अंतरे किलोमीटरमधे मोजण्यापेक्षा एका वर्षात प्रकाश जे अंतर कापतो तेवढे अंतर प्रकाशवर्ष म्हणून वापरणे सोयीचे पडते. यानुसार,
पृथ्वीचा सर्वात जवळचा तारा अल्फा सेंटारी हा पृथ्वीपासून सव्वा-चार प्रकाशवर्षे अंतरावर आहे.

आकाशगंगेचा व्यास १,००,००० प्रकाशवर्षे आहे. तर आपल्या सर्वात जवळची आकाशगंगा २२,००,००० प्रकाशवर्षे अंतरावर आहे.
या अवाढव्य अंतराच्या गणनेवरुन प्रकाशवर्ष या एककाचे महत्त्व लक्षात यावे.

आपण रात्री जे तारे पाहतो त्यातील एखादा तारा आपल्या पासून १०० प्रकाशवर्ष दूर आहे म्हणजेच त्याच्यापासून निघालेला प्रकाश १०० वर्षे प्रवास केल्यानंतर आपल्यापर्यंत पोहोचतो. समजा जर त्या तार्‍याचा स्फोट झाला. तर आपणास तो स्फोट १०० वर्षांनी पाहायला मिळेल. याचाच अर्थ आपण जे तारे पाहतो ते तारे भूतकाळातील असतात.

२.हे तारे अनेक प्रकाशवर्ष दुर असुनही त्यांचे आकारमान, भ्रमणगती, ई.चा अंदाज कसा काढतात?

याच्या अनेक विविध पद्धती आहेत. पॅरालाक्स (Parallax) ही पद्धत मुख्यत्वे करुन वापरली जाते. पण ही पद्धत तारे काही हजार प्रकाषवर्षे अंतरावर असतील तरच वापरली जाते. त्याच्या पलिकडील तार्‍यांबद्दल माहिती गोळा करताना दुसर्‍या पद्धतींचा वापर केला जातो.
तर पॅरालाक्स या पद्धतीत (मराठीत हिला लंबन म्हणतात)
दोन भिन्न बिंदूंपासून एकच वस्तू पाहताना जो कोणीय बदल दिसतो त्याला लंबन अथवा पॅरालाक्स म्हणतात. पुढील चित्रावरुन हे स्पष्ट व्हावे.



या चित्रावरुन आपल्याला ध्यानात येईल की दोन भिन्न बिंदूंतून घेतलेल्या एकाच वस्तूतील कोणीय बदल व त्याच्या मागे निर्माण झालेली पार्श्वभूमी याचा आधार घेतला जातो.

जवळची आणि लांबची वस्तू यांचे अंतर जाणवण्याचे साधे गणित पुढील चित्रावरुन स्पष्ट होईल.



पृथ्वी स्वतः सूर्याभोवती फिरत असते त्यामुळे एकदा नोंदी घेतल्या की पुन्हा सहा महिन्यांनी या नोंदी पुन्हा घेतल्या जातात त्यानंतरच कोणीय बदल ध्यानात येतो. पुढील छायाचित्र ही गोष्ट स्पष्ट करु शकेल.



या व्यतिरिक्त त्या तार्‍याची स्पंदनक्षमता, स्पंदनाचा दर, त्याची तेजस्विता, वर्णपट, रेडिओ लहरी, इत्यादी गोष्टी देखील तार्‍यांचे अंतर आणि त्याचा आढावा घेण्यासाठी वापरतात. खगोलशास्त्र ही एक मोठी शाखा असली तरी त्याच्या अनेक उपशाखाही आहेत ज्यांमध्ये या गोष्टींचा जास्त सखोल अभ्यास होतो.

सूर्यग्रहणांचे प्रकार

सूर्यग्रहणाचे एकूण तीन प्रकार आहेत.

१. खग्रास
२. खंडग्रास आणि
३. कंकणाकृती


खग्रास सूर्यग्रहण केव्हा होते? :
चंद्र पृथ्वीच्या जास्तीत जास्त जवळ (म्हणजे सूर्याला पूर्णपणे झाकू शकेल एवढा) आला की होणार्‍या सूर्यग्रहणाला खग्रास म्हणतात.

साधारणपणे खग्रास सूर्यग्रहण असे दिसते:


खग्रास सूर्यग्रहणात डायमंड रिंग दिसते ती अशी:



खग्रास सूर्यग्रहणात डायमंड रिंग एकदम स्पष्ट दिसते.
कंकणाकृती सूर्यग्रहणात चंद्रबिंबाचा आकार लहान असल्याकारणाने सूर्य संपूर्ण झाकला जात नाही. म्हणून डायमंड रिंग नाही दिसत.


कंकणाकृती सूर्यग्रहण केव्हा होते? :
चंद्र पृथ्वीच्या जास्तीत जास्त लांब (म्हणजे सूर्यबिंबा मध्ये पूर्णपणे मावू शकेल एवढा) आला की होणार्‍या सूर्यग्रहणाला कंकणाकृती म्हणतात

साधारणपणे कंकणाकृती सूर्यग्रहण असे दिसते:

खंड-ग्रास सूर्यग्रहण केव्हा होते? :
याचा चंद्र पृथ्वीपासून किती अंतरावर आहे याच्याशी संबंध नसतो.
थोडक्यात ज्या सूर्यग्रहणात चंद्र हा सूर्याला पूर्णपणे व्यापू शकत नाही त्या सूर्यग्रहणाला खंड-ग्रास म्हणतात. (कंकणाकृती हे देखील खंडग्रासच आहे. फक्त यात संपूर्ण रिंग दिसते म्हणून हा प्रकार वेगळा गृहीत धरला जातो.)

साधारणपणे खंड-ग्रास सूर्यग्रहण असे दिसते:

खगोलीय अंतरे मोजण्याची एकके


१ प्रकाशवर्ष = ९४६०८०००००००० कि.मी. (म्हणजे प्रकाशाने १ वर्षात कापलेले अंतर)



खगोलशास्त्रात दोन तार्‍यांमधील वा दोन ग्रहांमधील अंतर मोजण्यासाठी आपली पृथ्वीवरची परिमाणे फारच थिटी पडतात.
उदाहरणच द्यायचे झाले तर आपल्या पृथ्वीपासून सूर्याचे सरासरी अंतर आहे - १४९५९७८०० किलोमीटर. आता बोला, किलोमीटर या एककात पृथ्वी ते सूर्य हे अंतर नक्की किती आहे हे आपल्याला समजून घेता येत नाही तर दोन तार्‍यांमधील अंतर कसे मोजता येईल?


ही अडचण ओळखून खगोलीय अंतराच्या मापनासाठी खगोलशास्त्रज्ञांनी "ऍस्ट्रॉनॉमिकल युनिट" (खगोलीय एकक वा ज्योतिषीय एकक ) आणि "लाईट इयर" ("प्रकाशवर्ष") या संकल्पना अस्तित्वात आणल्या
१ ऍस्ट्रॉनॉमिकल युनिट = १४९५९७८००.६९१ कि.मी. (पृथ्वी ते सूर्य यांतील सरासरी अंतर )हे एकक मुख्यतः सूर्यापासून ग्रहाचे अंतर मोजण्यासाठी वापरतात.


हे एकक मुख्यतः तार्‍यांमधील अंतर मोजण्यासाठी वापरतात. (अर्थातच यासाठी बेस हा पृथ्वी आहे)


पृथ्वीपासूनच्या काही महत्त्वाच्या तार्‍यांची अंतरे:

२७ नक्षत्रे : मराठी, ग्रीक आणि इंग्रजी नावे

मराठी मातीने अनेक नामवंत शास्त्रज्ञ, वैज्ञानिक आपल्या भारत देशाला दिले हे खरे आहे. पण खगोलशास्त्राचा विस्तृत अभ्यास हा इंग्रजी भाषेत जेवढा झाला आहे तेवढा दुर्दैवाने मराठी भाषेत झालेला नाही ही वस्तुस्थिती आहे. आजच्या पिढीला बारा राशींची नावे इंग्रजीतूनच माहीत असतील आणि मराठीतून १२ राशींची नावे सांगणे कदाचित अवघडही जाईन. पण या १२ राशींचा आधार जी सत्तावीस नक्षत्रे आहेत त्यांच्या इंग्रजी नावाची आणि मराठी नावाची ओळख करुन देणे हा या लेखाचा हेतू आहे. मधे एकदा मी एका संकेतस्थळावर मृग नक्षत्राच्या काक्षी तार्‍याच्या तांबूस रंगाबद्दल लिहिले होते. तर काक्षी ह्या नावाने काही लोकांना तार्‍याची माहिती कळालीच नाही. मी काक्षीला बेटेलग्युज असे म्हणताच ... अरे हा तारा होय?... अशी प्रतिक्रिया मिळाली. अशा प्रसंगानेच मला हा लेख लिहायची प्रेरणा झाली असे म्हणावयास हरकत नाही... पुढे मी २७ नक्षत्रांची मराठी नावे व त्यापुढे ग्रीक व प्रचलित असणारी इंग्रजी नावे देत आहे ...


येथे अजून एक लिहायचे राहिले. एकूण नक्षत्रे ही २७च आहेत, ज्योतिषिय गणितानुसार. पण "अभिजित" हे अठ्ठाविसावे नक्षत्र समजले जाते ते त्याच्या तेजस्वितेमुळे. अभिजित हा अगदी ठळक तारा आहे. आणि सत्ताविस नक्षत्रांबरोबर काही ज्योतिषि याचाही फलितासाठी विचार करतात. म्हणून या यादीत अभिजित पण दिला आहे. असे म्हणतात की अजून काही हजार वर्षांनी अभिजित हा पृथ्वीचा ध्रुवतारा होणार आहे